ఆనందం - ప్రశాంతత ఎక్కడున్నాయి ?

"అలౌకిక ఆనందం, ప్రశాంతత" ....ఎక్కడుంది? ఎవరిస్తారు? ఎలా ఉంటుంది? సాధారణం గా అది ఎప్పుడూ మనకి కనబడదు – అది మనకి మన పక్క వాళ్ళల్లో  ఎక్కువగా కనపడుతూ ఉంటుంది. ఎడారిలో ఎండమావిలా మనం దాన్ని వెతుకుతూ తిరుగుతూ ఉంటాం...గుళ్ళు, గోపురాలు, పూజలు, పునస్కారాలు...ఏవేవో చేస్తాం. అది మనకి దొరకదు. అదొక బ్రహ్మ పదార్ధం లా మనకి అర్ధం అవ్వదు కూడా. అలా మన జీవితం దాన్ని వెతుక్కోడం లో అయ్యే పోతుంది. ఇంక చివరి దశలో అన్ని ఉడిగాక ..అప్పుడు మనకి ఆ అలౌకిక ఆనందం దొరికినట్టు అనిపిస్తుంది. కాస్త విశ్లేషిస్తే దానికి కారణం మనకి విషయం అర్ధం అవ్వచ్చు. “too many disappointments are the reason for too many expectations”. జీవిత ప్రయాణం లో మన ఆశలు, కోరికలు అంతులేనివి వాటిని సాధించే ప్రక్రియలో మనకి కళ్ళ ఎదురుగా ఉన్న ఆనందం కనబడదు. అలా ఎండమావి వెనక పరుగెత్తి పరుగెత్తి వయసు అయిపోయాక ఇంక ఏమి చెయ్యలేని స్థితిలో ఉన్నప్పుడు ......ఉన్నట్టుండి మనకి జ్ఞానోదయం అవుతుంది. కోరికలే కష్టాలకి మూలం అని. మనం మన కంటే చిన్నతరం వాళ్ళకి చెబుదాం అని ప్రయత్నిస్తాం...”ఆ మాకు తెలుసులేవోయ్, నువ్వు నీ పని చూస్కో” అని యువతరం వాళ్ళ పనిలో వాళ్ళు పడిపోతారు......వాళ్ళకి మళ్లి సీన్ రిపీట్. మన యవ్వనం లో మనం చేసింది అదేగా? (ఒక్క విషయం మనం గుర్తుపెట్టుకోవాలి, ఇక్కడ కోరికలు అంటే గొంతెమ్మ కోర్కెలు అని అర్ధం)

అలాగే మనం మనసులో ఉన్న మాట నిర్భయంగా ఎదుటి వాడికి చెప్పగలిగితే మనకి stress ఉండదు. ఎప్పుడు stress  ఎదుటి వాడికి dene vaali  లా ఉండాలి కాని వారినించి lene vaali లా ఉండకూడదు. ఒక అబద్దం చెపితే దాన్ని కవర్ చెయ్యడానికి ఒక వంద అబద్దాలు ప్లాన్ చేసుకోవాలి ..ఆ ప్లానింగ్ లో మన సర్వ శక్తులు ఖర్చు అయిపోతాయి. మనిషికి mental stress లేకపోవడం కూడా ఒక వరం, అదే అలౌకిక ఆనందం కూడా.

నా మటుక్కు నేను హాయిగా ఉంటాను, కాని దాన్ని చూసిన వాళ్ళు “అబ్బే వీడికి భాద్యత లేదు, he is not taking life seriously” అంటారు. ఎందుకంటే మనం హడావిడి చెయ్యట్లేదు ఒకే విషయం మీద అస్తమాను మాట్లాడుతూ ఉండాలి. ఊక దంపుడు ఉపన్యాసం ఇస్తూ ఉండాలి...జీవితం, బరువులు, భాద్యతలు...తొక్క తోటకూరా ఇత్యాది అని పీకుతూ ఉండాలి. మన ప్రస్తుత సమాజం లో “you must not only be working hard, but also seem to be working hard”, అందుకే నిజంగా వాళ్ళు ఏమి చేసినా లేకపోయినా మన చుట్టుపక్కల వాళ్ళు మనకి జీవితం గురించి లెక్చర్లు పీకుతూనే ఉంటారు.

మనం నిన్న ఏమి మాట్లాడాం అని గుర్తుపెట్టుకోకుండా ఉండేలా కనక, మనం మాట్లాడ గలిగితే మన జీవితం లో సగం బాధలు తీరిపోతాయి. అంతా ఆనందమే. Be good, see good, feel good – All is well

కెమెరామెన్ గంగ తో రాంబాబు - సినిమా సమీక్ష

(పవన్ కళ్యాణ్ అభిమానులకి ఒక విజ్ఞప్తి. నేను కూడా పవర్ స్టార్ కి అభిమానినే. జల్సా, ఖుషి, తమ్ముడు, మొన్న మొన్నటి గబ్బర్ సింగ్ కూడా బాగా నచ్చాయి నాకు...ఈ సినిమా నాకు ఎలా అనిపించిందో అలా ఉన్నది ఉన్నట్టు రాస్తున్నా...దయచేసి తప్పుడు అర్ధాలు తియ్యకండి)

సినిమా పేరు ఉన్నంత క్యాచీ గా సినిమా తియ్యలేదు దర్శకుడు. పవన్ కళ్యాణ్ చాలా బాగా కష్టపడి నటించాడు. ఎక్కడా సినిమాలో అరుపులు కేకలు, మెరుపులు లేవు. హీరో – హీరొయిన్ ఎంట్రీ కూడా ఉన్నంతలో ..కాస్త సాదా సీదాగానే ఇచ్చారు. సినిమా మొదటి భాగం అంతా కాస్త లైవ్ లీ గా నడిచిపోతుంది. ఒక సారి గట్టిగా ఆలోచిస్తే, తమన్నా పవర్ స్టార్ ని కాస్త డామినేట్ చేసిందా అనిపిస్తుంది అక్కడక్కడ. తమన్నా నటన బాగా ఉంది. సినిమా సినిమా కి బాగా పేరు తెచ్చుకుంటోంది.

పవన్ ని చూస్తూ సినిమా లో కాలం గడిపేయ్యచ్చు. పవన్ ఒక కారుషెడ్డు లో మెకానిక్ నించి ఒక టీవి లో న్యూస్ రిపోర్టర్ గా ఎలా మారిపోతాడో చూపించిన క్రమం కాస్త వెటకారం గా అనిపించింది. అయినా కూడా పవన్ బావున్నాడు. తమన్నా మన ‘కెమెరామెన్ గంగ’ అన్నమాట. ఇద్దరు కలిసి రిపోర్ట్ చేసిన సన్నివేశాలు పెద్దగా ఉండవు సినిమాలో, అయినా సినిమా పేరు బాగా కొత్తగా ఉండి అలరిస్తుంది.

ప్రకాష్ రాజ్ పాత్ర చాలా పేలవంగా తీర్చి దిద్దాడు దర్శకుడు. అస్సలు అందులో దమ్ము లేదు.కోట శ్రీనివాసరావు, తనికెళ్ళ భరణి..............వీళ్ళంతా ఇలాంటి పాత్రలు ఎన్నివేసి ఉంటారో లెక్కే లేదు? ఏదో పెట్టాం కదా అన్నట్టు ఉంది ధర్మవరపు సుబ్రహ్మణ్యం/ ఎమ్మెస్ నారాయణ పాత్ర. కాస్తలో ..కాస్త అలీ బావున్నాడు. బ్రహ్మానందం – మళ్ళి ఇంకో disaster character లో కనబడతాడు. బ్రహ్మానందం- పవన్ తో కలిసి TV లో వార్తలు కాస్త వక్రీకరించి ఎలా చదువుతాడో చూపించే సన్నివేశం బాగా పండింది.

సంగీతం - పెద్దగా చెప్పుకోడానికి ఏమి లేదు, ఒక ఐటెం సాంగ్ – జరమొచ్చింది  బాగా ఊపుగా ఉంది, పాట  ఉన్నత ఊపుగా ఆ అమ్మాయి డాన్సు లేదు, యధావిధిగా పవన్ బాగా స్టేప్పులేసాడు. తమన్నాతో చేసిన “నీ నగుమోమే extra ordinary” పాత చిత్రీకరించిన తీరు చాలా బావుంది.పవన్ కళ్యాణ్, తమన్నా చితక్కోట్టేసారు ఈ పాటలో.

సినిమాలో ముఖ్యమంత్రి పాత్ర (నాజర్) స్వర్గీయ రాజశేఖర్ రెడ్డి గారిని పోలి ఉన్నట్టు అనిపించింది...ఖద్దరు పంచె కట్టు, నవ్వు ముఖం, “పాదయాత్ర చేసాను కదా అంతా తెలుసులే “ అన్న డైలాగు ల వల్ల. ముఖ్యమంత్రి పాత్ర పేరు కూడా చంద్రశేఖర రెడ్డి. కోట శ్రీనివాసరావు రెండు సార్లు ముఖ్యమంత్రిగా పని చేసిన ప్రతిపక్షనేత...పాత్ర పేరు అదేదో నాయుడు గారు.

తెలంగాణా ఉద్యమాన్ని ఏదో indirect గా వేరే పేరుతో (తెలుగు వాళ్ళు మిగతా భాషల వాళ్ళు అన్న థీం తో) ఏదో భాషా ఉద్యమం అన్నట్టు చూపించే ప్రయత్నం చేసాడు. పెద్దగా ఆకట్టుకోలేకపోయాయి ఆ సన్నివేశాలు.

సినిమా చివరలో చాల నాటకీయంగా వేలాది ప్రజలు స్వచ్చందంగా ఒక్కచోటకి మన రాంబాబు కి సపోర్ట్ గా వచ్చి నిలబడతారు...ఆ సీన్ చిరంజీవి ఠాగోర్  సినిమాని స్ఫురింప చేస్తుంది. అప్పుడు కొన్ని మూస డైలాగులు ఉంటాయి...తర్వాత............Climax dialogue…..

“మా కుటుంబాన్ని జనం పట్టించుకోలేదు కాని – ‘నేను’ మాత్రం ఎప్పుడు మీ గురించే ఆలోచిస్తుంటాను” . ఇందులో ఏదో శ్లేష కనబడుతోందా మీకు? ఇది సినిమా శుభం కార్డు పడేముందు ఆఖరి డైలాగు. అంటే మళ్ళి ఇంకో సినిమా (sequel) తీసుకోడానికి తలుపు కాస్త ఓరువాకిలిగా తెరిచి పెట్టుకున్నాడన్నమాట  మన పవన్ కళ్యాణ్. బయటకి వచ్చేసకా నాకు తట్టిన ఊహ ఏమిటంటే..బహుశ మన పవర్ స్టార్ జగన్ బాబు వైపు ఏమైనా చూస్తున్నాడా అని? ఎందుకంటే..రెండు సార్లు ముఖ్యమంత్రిగా చేసిన పాత్ర విలన్ ఇందులో. రాజశేఖర్ రెడ్డి గారి పాత్ర లో ఉన్న వ్యక్తి మంచివాడు. చివరాఖరు డైలాగు లో మర్మం.......మా కుటుంబాన్ని జనం పట్టించుకోలేదు కాని........(చిరు అన్నయ్యని వదిలేసారు అని కామోసు) “నేను మాత్రం ఎప్పుడు మీ గురించే ”..గమనించండి “మేము” అనలేదు మరి.......!!!!

“దర్శకుడు పూరి జగన్నాధ్ సినిమా నిర్మాతపై తనకి రావలసిన బాకీ పారితోషకం వివాదం పై డైరెక్టర్ల సంఘం లో సినిమా విడుదలకి ముందే ఫిర్యాదు చేసారు “ – వార్త. నిజమే మరి బొమ్మ రిలీస్ అయ్యేముందే దర్శకుడు విషయం అర్ధం చేసుకున్నాడు కాబట్టి ఆ మాత్రం జాగ్రత్త పడడం లో తప్పులేదు.

వ్యక్తిగతంగా నాకు, ఈ సినిమా కంటే...గబ్బర్ సింగ్ సినిమా బాగా నచ్చింది.

AIYYA HINDI సినిమా రివ్యూ

తారాగణం: ముసలిదైపోతున్న ..రాణి ముఖర్జీ, పృథ్విరాజ్.
సంగీతం: అమిత్ త్రివేది

మన తెలుగు సినిమా సూపర్ (నాగార్జునది) లో బ్రహ్మానందం - అలీ మొదటి పరిచయం లో ఒక డైలాగు ఉంటుంది. అదే ఈ సినిమా రివ్యూకి మూలం.

“మన ఖర్మ కాలిపోయి....సగం జీవితం సంకనాకి పోయి...పొజిషన్ క్రిటికల్ గా ఉంటె తప్ప.......ఇలాంటి సినిమాకి వెళ్ళకూడదు”

ఇంత దరిద్రం గా ఉంటుందని కల్లో కూడా అనుకోలేదు సుమా.....థూ!!!!

చిత్రమైన ఫ్రెండ్స్ - అందరికి ఎవడో ఒకడు ఉంటాడేమో?

“ఏరా మొన్న నా పెళ్ళికి రాలేదే?” అడిగాడు శ్రీరాం కోపంగా.............”సారీ రా ఒక ముఖ్యమైన పని ఉండి రాలేక పోయాను...ఈ సారి వస్తాలే” సంజాయిషీ ఇచ్చుకున్నాడు రాజా.

పుండు మీద కారం చల్లినట్టు ఇంకా కోపం వచ్చింది శ్రీరాం కి. “అంటే నీ ఉద్దేశం మళ్ళి మళ్ళి పెళ్ళిచేసుకుంటా అనా?”

ఒకసారి శ్రీరాం మొహం లోకి చూసి తాపీగా చెప్పాడు రాజా:”ఒరేయ్ నువ్వు విజయని ప్రేమించి పెళ్లి చేసుకున్నావు కదా?”

“అవును”.  

“మొదట్లో ఇంట్లో ఒప్పుకోరని మీరు ఇద్దరూ గుళ్ళో దండలు మార్చుకున్నారు కదా? అప్పుడు నేను కాస్త భయపడి మీ గుళ్ళో పెళ్ళికి రాలేక పోయా...తర్వాత, గుళ్ళో పెళ్ళికి గుర్తింపు ఉంటుందో లేదో అని మీరు రిజిస్ట్రార్ ఆఫీసులో పెళ్లి చేసుకున్నారు కదా? అప్పుడు నన్ను సాక్షి సంతకాలకి రమ్మన్నారు కదా మీరు..కాని నాకు కాస్త సహజంగా ఇలాంటి విషయాల్లో ధైర్యం తక్కువ కాబట్టి నేను మీ రిజిస్టర్ మ్యారేజికి రాలేదు. అన్ని విషయాలు సర్డుకున్నాకా మీ అమ్మా నాన్నా మామూలుగా కార్డులు అవీ అచ్చేయించి ఇప్పుడు ఈ కళ్యాణ మండపం పెళ్లి చేసారు కదా? నిజంగా నేను పని ఉండి రాలేకపోయా...ఇన్నిసార్లు ఏదో వంకన పెళ్లి చేసుకున్నవాడివి మళ్ళి ఇంకేదైనా వంకన చేసుకోకపోతావా అని అలా అన్నా కాని వేరే ఉద్దేశం లేదు ఇంకోలా అనుకోవద్దు” నచ్చ చెప్పే ప్రయత్నం చేసాడు రాజా. పక్కనున్న మేము నవ్వాపుకోలేక చచ్చాం.

అలాగే ఇంకోడు ఉన్నాడు మాకు....ఒకసారి వాడు హాస్పిటల్ కి ఏదో పని ఉందని వెళ్ళాడు, కూడా మమ్మల్ని తీసుకెళ్ళాడు బైకు మీద . అక్కడ వాడు ఒక కళ్ళు చెదిరే అందంతో ఉన్న ఒక నరసమ్మని చూసాడు. 

 ఇంక ఆపుకోలేక ఆవిడ దగ్గిరకి వెళ్లి మనసులో ఉన్న మాట చెప్పేసాడు – తెగించి: “నాకు ఈ హాస్పిటల్ లో మీ చేత సపరిచర్యలు చేయించుకునే అదృష్టం ఎప్పుడు వస్తుందో”. ఆ మాటకి ఆవిడ కళ్ళు ఒక్కసారి ఆశ్చర్యంతో విప్పారినట్టయ్యి, ముసి ముసి నవ్వులు నవ్వుతూ......”ఒక్క అదృష్టం చాలదండీ......ఒక అద్భుతం జరగాలి ............. ఎందుకంటే నేను ప్రసూతి వార్డులో నర్సుని.”

Facebook wall - మా ఇంట్లో గోడమీద ఫోటోలు

మా చిన్నప్పుడు అమ్మమ్మ గారు, తాతగారి ఇంట్లో పెరిగాను. ఇప్పుడు కూర్చుని ఆలోచిస్తుంటే ఒక విషయం జ్ఞాపకం వస్తోంది....... ఇప్పుడైతే ఫేస్ బుక్కులు అవీ వచ్చి, walls మీద ఫోటోలు పెట్టుకోడం మనం మనం చూసుకోడం అదీను వచ్చింది ....... కాని ఆ రోజుల్లోనే మా ఇంట్లో గోడ మీద వరసగా మావాళ్ళ వి ఫోటోలు చాల ఉండేవి. అన్ని ఫోటోలు పెద్ద పెద్ద ఫ్రేం లో కట్టించి చక్కగా అన్ని ఒకే సైజులో ఉండేలా చూసి..అన్నిటికి వరసగా ఎగుడు దిగుడులు లేకుండా ఉండేలా ఉండడం కోసం ఒక బేస్ లైన్ లా ఒక చెక్క బద్దలాంటిది గోడమీద కొట్టి వాటిమీద ఈ ఫోటో ఫ్రేములని  వరసగా కూర్చోపెట్టేవారు.

ఇంట్లోకి అడుగు పెడుతూనే ఎదురుగా మొదటి గదిలో పద్మావతిసమేత కళ్యాణ శ్రీనివాసుడు గోడమీద ఫోటో రూపం లో దర్శనం ఇచ్చేవారు. ఈ మధ్య నేను ఎక్కువగా వింటున్నా ...వేంకటేశ్వరుడు మన ఇంట్లోంచి వీధి గుమ్మం చూడకూడదు మంచిది కాదు అని....మరి అ రోజుల్లో మా తాతగారు చాలా బాగా Rich గా బ్రతికారు. ఆయన సకల ఐశ్వర్యాలని అనుభవించారు - మరి ఆయన ఆ ఇంట్లో ఉన్నన్నినాళ్ళు వేంకటేశ్వరుడు వీదిగుమ్మం వేపే చూసేవాడు మరి. “ఆ మంచిది కాదు అన్న సెంటిమెంట్ ఆయనకి మరి ఎందుకో అడ్డు రాలేదు”. అంటే ఆయన కృషీవలుడు కూడాను, కష్టాన్ని నమ్ముకున్న వ్యక్తి..అలాంటి వాళ్ళ ముందు బహుశా ఈ నమ్మకాలు కూడా పనిచేయ్యవేమోలెండి. ఆ ముందు గదిలోంచి హాల్లోకి వెళితే ఎదురుగా గోడమీద తాతగారి అమ్మగారిది నాన్నగారిది ఫోటోలు ఉండేవి. అవి చాల పెద్ద సైజులో ఉండేవి. తాతగారి తల్లి తండ్రులు పాత తరం వారు కావడం చేత సహజంగా బ్లాక్ అండ్ వైట్ ఫోటోలు అవి. వాటి కింద మా అమ్మమ్మ గారి ఫోటో - దానికి ఒక దండ వేసి ఉండేది. ఇంకా హాల్లో నాలుగు గోడల మీద రక రకాల చుట్టాలవి, పెద్ద పెద్ద వాళ్ళవి, ఎన్నెన్నో ఫోటో లు ఉండేవి. పండగలు వచ్చినప్పుడు ఇల్లుదులపడం తో బాటు వాటిని కూడా నిచ్చెన వేసుకుని తడిగుడ్డతో తుడవడం ఒక వరుసక్రమం లో జరిగేవి. ఏవైనా కొత్త ఫోటోలు, ప్రత్యెక ఫోటోలు వస్తే పాత ఫోటోలు కిందకి దింపి కొత్త ఫోటోలు పైకి ఎక్కిన్చేవాళ్ళం. తర్వాతి కాలంలో...నేను కూడా రాజారవివర్మ paintings, Monalisa photo కూడా పెట్టేసా వాటి పక్కన.

అంటే ఇంతకి చెప్పొచ్చేది ఏమిటంటే...Walls మీద ఫోటోలు పెట్టుకోడం షేర్ చేసుకోడం Mark Zuckerberg వచ్చి ఏమి కనిపెట్టలేదు అని.

ఇంగ్లీష్ - వింగ్లిష్ (శ్రీదేవి) సినిమా రివ్యూ

అలనాటి అందాల సుందరి, భారత దేశపు లక్షలాది మొగవారి కలల రాణి శ్రీదేవి పదిహేనేళ్ళ తర్వాత నటించిన ఇంగ్లీష్ –వింగ్లిష్ చూసాకా నా గుండె ఎక్కడో పిండేసినట్టయ్యింది. ‘ఆ శ్రీదేవికి – ఈ శ్రీదేవికి’ ఎక్కడ పోలిక? మొహం అంతా పీక్కు పోయినట్టు ఉన్న అలనాటి అందాల సుందరి... వాడెవడో వెధవ plastic surgeon మా శ్రీదేవి ముక్కు మీద ఆడుకుని ఆవిడ ముక్కుని పూర్తిగా తగలేసాడు. క్లోస్ అప్ లో మొహం చూడలేక పోయాను. ఒక్క విషయం మాత్రం ఒప్పుకోవాలి, ఇద్దరు పిల్లల తల్లి అయిన కూడా ఇప్పటి చాలా మంది హీరోయిన్ ల కంటే శ్రీదేవి చాలా నాజూకుగా ఉంది.

కధ క్లుప్తంగా....

మన శ్రీదేవి ఒక సామాన్య సగటు మధ్య తరగతి కుటుంబ మహిళ. ఆవిడకి హిందీ తప్ప ఇంగ్లీష్ బొత్తిగా రాదు. దానివల్ల ఇంట్లో కాన్వెంట్ చదువులు చదువుకునే పిల్లలకి కూడా వెటకారం, లోకువ. భర్త కూడా అప్పుడప్పుడు అలానే ప్రవర్తిస్తూ ఉంటాడు. ప్రతీ స్కూల్లో జరిగే parent – teacher meetings లాగే ఇందులో  కూడా ఒక సన్నివేశం ఉంటుంది అందులో .. అమ్మని తీసుకెళ్ళడానికి కూతురు నామోషి గా  ఫీల్ అవుతుంది. మన ఇల్లాలు బూంది లడ్డు చెయ్యడం లో చాలా సిద్ధహస్తురాలు. లడ్డూలు   చేసి ఇంటి ఇంటికి అమ్ముతూ ఉంటుంది. ఇంతలో ఉన్నట్టుండి అమెరికా  లో ఉన్న తన అక్క కూతురు పెళ్ళికి సహాయం చెయ్యడానికి శ్రీదేవిని ఒంటిన్నర నెలల ముందే రమ్మని పిలిచి టిక్కట్టు ఇచ్చి పంపుతుంది అక్క. అమెరిక లో కూడా ఇంగ్లీష్ రాణి కారణంగా కొన్ని అవమానాలు ఎదురుకుంటుంది. అక్కడికి వెళ్ళాకా అనుకోకుండా ఒక బస్సు మీద ‘నాలుగు వారాల్లో ఇంగ్లీష్ నేర్చుకోండి’ అన్న బోర్డు చూసి, ఎలాగైనా ఇంగ్లీష్ నేర్చుకోవాలి అన్న తపనతో ఎవరికీ తెలియకుండా ఆ క్లాస్ లో జాయిన్ అవుతుంది. అలా నెమ్మదిగా అక్కడ ఇంగ్లీష్ లో కాస్త కాస్త ప్రావీణ్యం సంపాదించుకుంటుంది . ఈ విష్యం ఇంట్లో ఎవరికీ తెలియదు...ఒక్క తన మేనకోడలికి తప్ప (ప్రియ ఆనంద్ మేనకోడలిగా నటించింది).  ఆఖరు క్లైమాక్స్ సీన్ లో శ్రీదేవి ఇంగ్లీష్ లో ఒక బుల్లి స్పీచ్ ఇచ్చి అందరిని సంభ్రమాశ్చర్యాల్లో ముంచేస్తుంది. అప్పుడు సీను కాస్త ఎమోషనల్ గా ఉంటుంది. కర్చీపులు అవీ ఉంటె బయటకు తీసి పెట్టుకోండి....ఎందుకైనా మంచిది. మధ్యలో కాస్త మెలో డ్రామా...సున్నిత మైన హాస్యం...............అన్నిటికి మించి శ్రీదేవి నటన సినిమాకి ఆయువు పట్లు. మా శ్రీదేవి లాంటి నటి ఈ రోజుల్లో లేదు అంటే అతిశయోక్తి కాదు.

సినిమాలో అమితాబ్ బచ్చన్ ఒక ముఖ్య ఆకర్షణ. అమెరిక వెళ్ళే విమానం లో అతను శ్రీదేవి కి సహ ప్రయాణికుడు. ఉన్న అయిదు నిమిషాలు అమితాభ్ నాకు నచ్చాడు. అమెరికన్ ఇమ్మిగ్రేషన్ వాడు అడిగిన ప్రశ్నకి అతను చెప్పిన సమాధానం నచ్చింది. “What is the purpose of your visit to USA”. “To help USA…….. What?...............  Yes to spend some dollars here and try to help and revive your sagging economy” అలాగే శ్రీదేవితో కూడా అంటాడు...”ఈ తెల్లోళ్ళని చూసి భయపడే రోజులు పోయాయి అమ్మా...గట్టిగా మాట్లాడితే వీళ్ళే మనలని చూసి భయపడాలి ఇప్పుడు”    

శ్రీదేవి భర్త పాత్ర పోషించినవాడు ఎవరో ఒక అనామకుడు – అదృష్టవంతుడు కూడా. శ్రీదేవి కోడు పాత్ర వేసిన కుర్రాడు చాల బాగా నటించాడు. అచ్చు మన ఇళ్ళల్లో ఉండే చిన్న గారాబు పిల్లల్లా బాగా నటించాడు. శ్రీదేవి కూతురు పాత్రలో ఉన్న అమ్మాయి కూడా ఒక typical teenaged daughter లా బావుంది. ప్రియ ఆనంద్ బావుంది – చిన్న పాత్ర అయినా సరే.

సినిమా అంతా శ్రీదేవే ఇంకేమి లేదు – ఒక్క అమెరికా తప్ప. సినిమా అంతా శ్రీదేవి చీరలే కట్టింది. అందులో అన్ని కాటన్ చీరలే....ముఖ్యంగా ఈ పక్కన ఉన్న చీరలో చాలా బావుంది శ్రీదేవి.

సినిమాలో పెద్ద కధ ఏమి లేకపోవడం వల్ల దర్శకుడు కాస్త కధనం మీద దృష్టి, శ్రద్ధ పెట్టాల్సింది. చాలా చోట్ల సినిమా బాగా నెమ్మదిగా నడుస్తుంది........ఎడిటర్ కత్తి బండబారిపోయినట్టు నాకు అనుమానం. సరిగ్గా ఫిల్ముని కోయ్యలేదు. Editing could have been much crisper.

ఒక్కసారి మన శ్రీదేవి నటన గురించి వెళ్లి చూసిరండి....నిరాశ పడరు. నాదీ హామీ.