సారోచ్చారు – ‘రవితేజ మార్కు’ సినిమా అనుకుని వెళ్ళాను.
దర్శకుడు పరశురాం కి సినిమా చాలా కొత్తగా ఎదేదోలా ఎలాగో తీసేద్దాం అని చాలా
అనిపించి ఉంటుంది......కాని పాపం అస్సలు చెప్పదలుచుకున్నది సరిగ్గా
చెప్పలేకపోయాడు. చాలా పేలవమైన డైలాగు లు సినిమాకి పెద్ద మైనస్ మార్కు. మామూలుగా
జనం రవితేజ సినిమా అంటే ఎదో కాస్త loud comedy ఉంటుందనుకుంటారు. ఇందులో కాస్త కూడా
కామెడి లేదు. ఎదో ఒక అయిదు నిమిషాలు మొహమాటంగా ఎమ్మెస్ నారాయణతో కామెడి చేయిద్దాం
అని ప్రయత్నించారు (నాకైతే అది కూడా విసుగొచ్చింది)
రవితెజ మొహం లో బాగా వయసు కనబడుతోంది. మొహం మీద బాగా మేకప్ వేసినా ముడతలు
కనబడుతున్నాయి. అతని నటనలో ఆ స్పార్క్ కనబడలేదు. కాజల్ మామూలుగా ఉంది. ఒక్కో చోట
కాస్త ఓవర్ గా చేసిందా అనిపించింది (అరవ సినిమాలు ఎక్కువయ్యాయి అమ్మాయికి). అంత
కంటే ఆమె గురించి పెద్దగా చెప్పుకోడానికి ఏమి లేదు. రిచాగంగోపాధ్యాయ్ అసలు ఆ పాత్ర
ఏమిటో - ఎందుకో నాకు అర్ధం కాలేదు.
ఇంక కధలోకి వస్తే....యూరప్ లో ఎదో కాలేజిలో చదువుకుంటున్న కాజల్ ఇండియాకి
వచ్చే ముందు అనుకోకుండా రవితేజని కలుస్తుంది. అతను అక్కడ ఏమి చేస్తుంటాడో మనకు కధా
పరంగా అస్సలు తెలియదు. ఊరికే అక్కడ ఉంటాడు అంతే! ఆ అమ్మాయికి తన మీద తనకి చాలా
నమ్మకం, అందగత్తెని అని కూసింత గర్వం. సినిమా అంతా రవితేజా కాజల్ రోడ్డు మీద
కార్లో, లేదా విమానం లో, మధ్యలో కాస్సేపు airport లో మళ్ళి కార్లో రోడ్డు
మీద..........ఇలా వెళుతూ రవితేజ పాత కధని వింటూ ఉంటారు (అదే రిచా తో రవితేజ
వ్యవహారం). అంతా అయ్యాకా అయ్యో అతనికి పెళ్లి అయిపొయింది అని బాధపడుతున్న కాజల్ కి
రవితేజ “అబ్బే నేను ఇన్నాళ్ళు చెప్పింది అంతా కల్పితం అసలు అలాంటి అమ్మాయే లేదు,
ఒకళ్ళని ఒకళ్ళు ఎలా అర్ధం చేసుకోవాలో చెప్పడానికే ఈ కల్పిత కధ చెప్పాను” అంటాడు.
అంతే కాజల్ కి కోపం వస్తుంది...ఛీ నువ్వు మోసగాడివి నిన్ను నమ్మకూడదు అదీ ఇదీ అని
వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్ళిపోతుంది. అక్కడ కాజల్ వాళ్ళ అమ్మ (జయసుధ – గెష్టు రోల్) కాజల్
బావతో పెళ్లి కుదురుస్తుంది. బావ ఎవరో కాదు మన చంద్ర బాబు నాయుడి తమ్ముడి కొడుకు
నారా రోహిత్ . అదీ ఒక గెష్టు పాత్రే! మరి అతనికి ఏమి మొహమాటాలో లేదా ఖర్మ కాలిందో
అలా గెష్టు రోల్ వేసుకోవాల్సి వచ్చింది. తర్వాత మామూలే తాంబూలాలప్పుడు రోహిత్
కాజల్ ని ఆపేసి చిన్న స్పీచి పీకి ఆ అమ్మాయిని వెళ్లి రవితేజాని పెళ్లి చేసుకో
అంటాడు..............అప్పుడు శుభం కార్డు ముంది titles తో వస్తుంది పాట “రచ్చ
రంభోల”.
దేవిశ్రీ సంగీతం ఆహ్లాదంగా ఉంది. “మిరపకాయిలాంటి పిల్లడంటా – made ఫర్ each
other “ అన్నపాట చాలా క్యాచీగా ఉంది. అందులో స్టెప్పులు చాలా కొత్తగా స్మూత్ గా
ఉన్నాయి. నాకు చాలా చాలా పిచ్చి పిచ్చిగా నచ్చేసింది చిత్రీకరణ.
సాధ్యమైనంతవరకు చూడకుండా ఉండటానికి ప్రయత్నించండి వీలైతే. మరీ తప్పక
మొహమాటానికి వెళితే ఖచ్చితంగా first half లో నాలా ఒక పావు గంట చిన్న కునుకు తీసేస్తారు.
